بررسی متد کنش جسمانی استانیسلاوسکی به منظور هدایت عواطف درونی بازیگر با استناد به نظریات فروید

استانیسلاوسکی برای رسیدن به حداکثر باور پذیری متد کنش جسمانی را معرفی می کند. متدی که به علت مرگ او توسط گروتوفسکی کامل گردید. این متد از آن رو دارای اهمیت است که برخلاف روش های پیش از خود سعی دارد بازیگر را به مرحله ای برساند که بتواند از لحاظ روانی با نقش درگیر شود و هر آن چه مربوط به نقش است را باور کند. این روش با توسل به مراحلی قابل تکرار، عواطف درونی بازیگر را در راستای ایفای نقش هدایت می کند. مراحل این متد به لحاظ نظری منطبق بر تئوری های فروید در باب روان کاوی و مطالعه رفتارها است. متد کنش جسمانی همان قدر به دنبال انگیزه های درونی پشت اعمال و رفتارهای بازیگر روی صحنه است که نظریه های فروید آن را جستجو می کند. تداعی ها و تکانه ها دیگر مفاهیمی هستند که از روان کاوی فروید به عاریت گرفته شده اند و توسط استانیسلاوسکی قبل از مرگش به صورت جزیی و در ادامه توسط گروتوفسکی به صورت کامل در رابطه با کنش های جسمانی مطالعه شده اند. در این پژوهش سعی شده است به منظور هدایت عواطف درونی بازیگر مراحل متد کنش جسمانی از منظر روان کاوی فروید از زمان استانیسلاوسکی تا دوره گروتوفسکی بررسی گردد.